ماریو بارگاس یوسا کتاب سال‌های سگی را بر اساس تجربیات واقعی خود در دبیرستان نظام لنوسیو پرادو نوشته است و تکامل مردان جوان پرو از نوجوانی به مردانگی را شرح می‌دهد. این دانش‌آموزان در فضای خشونت‌آمیز دبیرستان با مسائلی رو‌‌به‌رو می‌شوند که درون‌مایه‌های اخلاقی، عدالت اجتماعی و وفاداری را در بر‌دارند.

در رمان سال‌های سگی (Dog Years) که ماجراى آن در مدرسه نظامى لئونسیو پرادو، همان مدرسه‌اى که نویسنده مدتى دانشجوى آن بوده مى‌گذرد، بارگاس یوسا تصویرى تحقیرآمیز از نظامیان و نظامی‌گرى در پرو به دست مى‌دهد. موفقیت یوسا در این کتاب چنان است که برخى معتقدند هیچ نویسنده‌اى تا آن زمان نتوانسته در اثرى رئالیستى جامعه آمریکاى لاتین را در قالب داستان به تصویر بکشد.

رمان سال‌های سگی که از آثار مهم ادبیات آمریکای جنوبی (اسپانیایی – پرویی) است، دو جایزه منتقدان اسپانیایى و نوبل ادبی 2010 را به خود اختصاص داده است.

رمان سال‌های سگی به صورت مبهمی شروع به توصیف کردن زندگی تعدادی پسر در فضای خشک و جدی آسایشگاه یک مدرسه نظامی در پرو می‌کند. وی زندگی پسران را به تصویر می‌کشد و در لابه لای آن زندگی گذشته تعدادی از بچه‌های آسایشگاه را نیز نشان می‌دهد. در همه مواردی که ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Liosa) از گذشته فردی می‌گوید، ذهن خواننده بر مبنای اطلاعات یا اسامی که داده می‌شود، به سادگی به سمت شخصیتی که در نظر نویسنده بوده است می‌رود؛ مگر در یک مورد که نویسنده راجع به زندگی گذشته فردی می‌گوید که تا آخرین صفحات کتاب نمی‌توان فهمید که او چه کسی است، کودک آن قدر در برگه‌های کتاب توصیف می‌شود تا آخرین صفحات کتاب به دبیرستان نظام می‌آید؛ و در اینجا تازه متوجه می‌شویم که او کدام یک از شخصیت‌های داستان است و کم کم زندگی چند نفر از بچه‌ها به یکدیگر مرتبط می‌شود…